Zesde bijeenkomst, 18 juni 2013
Het is een warme dag en de bovenzaal van De Badcuyp is broeierig, maar gelukkig zijn bijna alle kinderen weer aanwezig bij Het Bouworkest. De warming-up gaat wederom over het klappen en nadoen van verschillende ritmes. We eindigen de warming-up met het zingen van het Betonlied.
Dan gaan we iets moeilijks doen. We verdelen de kinderen in 4 groepen en vragen elke groep een ritme te doen dat past bij het Betonlied. Groepje 1 zegt: Metro... Noord/Zuidlijn... Groepje 2 klapt daarbij op benen en schouders. Groepje 3 zegt: ... Stap maar in ....Stap maar uit. En groepje 3 zingt over die ritmes heen het Betonlied. De kinderen zwoegen erop. Het is moeilijk alles gelijktijdig te doen en toch allemaal dezelfde maat te behouden.
Het Subway-lied is de onbetwiste favoriet van deze groep kinderen. We concentreren ons op het goed zingen ervan. Even geen klappen of stampen of instrumenten. Dominique speelt het intro op de gitaar en de kinderen vallen in. Ze worden er helemaal rustig van. Zachtjes wiegen ze mee op het lied en leren het tweede couplet.
Sta niet op mijn teen. Er is plaats voor iedereen. In de metro. Metro.
Wij zijn hier te gast. Mensen hou je toch goed vast. In de metro. Metro.
Als je heel veel haast hebt is het zo fijn.
Het is de manier om snel thuis te zijn.
Schuddend heen en weer. Elke dag wel een paar keer. In de metro. Metro.
Dominique heeft nieuwe instrumenten gemaakt: nog een paar zogenaamde slipperbuizen, deze keer van gele gasleidingen. Ze neemt 4 kinderen mee naar de gang op erop te oefenen. Christie neemt de andere kinderen onder haar hoede. We gaan 'zachte' drumstokken maken door een strook isolatiemateriaal om de houten stokken te wikkelen en met tape vast te zetten. We proberen ze op de rubberen emmers en het geluid klinkt niet alleen zachter, maar ook veel warmer.
Met het hele orkest (drum-emmers en slipperbuizen) spelen we tot slot het Mee-Metro-lied nog een paar keer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten